ห่างหายไปจากบล็อคนี้กว่า3เดือน
แต่ก็ยังแอบอ่านบล็อคคนอื่นอยู่เรื่อย5555+
อยากรุ้เรื่องคนอื่น แต่ เรื่องตัวเองแอบสะเนียน
บางทีก็อยากอัพเรื่องราวหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นเก็บไว้
เพราะเมื่อเวลาผ่านไปเรากลับมานั่งย้อนๆอ่าน
ก็มักจะทำให้มองเห็นตัวเอง ในอดีตเสมอๆ
แต่ความอยาก มักถูกเบียดบังด้วยความขี้เกียจ
จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงวันนี้...

เริ่มเลยเเล้วกัน อัพเดทเล็กๆน้อยๆ

การเรียน....
เป็นเรื่องที่ทำให้"เครียด"ได้มากที่สุด
โค้งสุดท้ายยังไงก็ต้องพยายามจบปีนี้ให้ได้
ทั้งบีบทั้งอัดสุดพลัง
ตั้งใจเรียนมากขึ้น
อ่านหนังสือมากขึ้น
พึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิเสมอๆ
สวดมนต์อ้อนวอน นั่งสมาธิ
จนทำให้ช่วงนี้เริ่มปลงๆโลกยังไงไม่รุ

การงาน....
รับอีเว้นท์บ่อยครั้ง
ทั้งๆที่ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงิน
พ่อก็ว่า แม่ก็บ่น
แต่ใจมันรัก แล้วจะให้ทำยังไง?
ยิ่งรับงาน ก็ยิ่งค้นพบศักยภาพของตัวเอง
นอกจากเงินดี เพื่อนร่วมงานส่วนใหญ่ก็ยังน่ารัก
กับบางคนร่วมงานกันแค่4-5วัน
แต่มิตรภาพประทับใจจนลืมไม่ลง

การเงิน.....
พอมีพอใช้ ไม่ขาดมือ ไม่เดือนร้อน
เพราะช่วงนี้มีสติก่อนช็อปปิ้งเสมอ
สองสิ่งที่ทำให้เสียเงินได้อย่างง่ายดาย คือ
1. ขนม/กับข้าวที่ซื้อมาฝากพ่อกะเเม่
2.วิตามินบำรุงครอบครัวของเรา

สุขภาพ....
ว่าจะไปตรวจเต้านม แต่แอบกลัว
เพราะเพื่อนที่มหาลัยแห่กันไปตรวจแล้วเจอก้อนซีสต์100 ละ 95%
แล้วสรีระอย่างช้านจะเหลือเหรอ?
และตอนนี้แพ้ผลิตภัณฑ์จำพวก
bb cream/เบส/รองพื้น/แฟ้งตลับ/ครีมกันแดดเนื้อมูส
ทุกชนิดทุกยี่ห้อ
ขนาดฝากพี่สาวเพื่อนที่เป็นแอร์สายการบินประจำชาติญี่ปุ่น
ซื้อแป้งเด็กแบบตลับของชิเช.....
ทา2วันสิวขึ้น4เม็ด
แป้งเพรสของเด็กแบรนด์ดี ราคาสูง
ก็ช่วยอะไรไม่ได้...กลุ้มใจ
ตอนนี้ได้เเต่ครีมกันแดดของหมอ+แป้งเด็กสีขาวกลิ่นไม่ฟุ้ง
นู๋อยากมีใช้แป้งตลับกะเค้าบ้างอ่ะ-*-

เพื่อนๆ....
คิดถึงเพื่อนๆสมัยมัธยมกลุ่มkmyมากๆนะ
แม้จะไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยกัน
แต่สัมผัสได้เสมอถึงความ"จริงใจ"ที่มีให้กัน
กับเพื่อนใหม่ๆ
มีทั้งดีและไม่จริงใจปะปนกันไป
แต่เราก็ไม่ได้สนใจหรอกว่า...
ใครจะจริงใจหรือไม่จริงใจกะเรามากน้อยแค่ไหน
เราสนใจแค่ว่าเรา"จริงใจ"กับทุกๆคนก็พอ
ต่อหน้า ลับหลัง เราพูดเหมือนกัน
ถ้าใครได้ยินหรือได้ฟังว่าเราไปว่าใคร พาดพึงถึงใครในทางไม่ดี
กรุณาถามเราก่อนว่าเป็น"เรื่องจริง"หรือป่าว
อย่าฟังความข้างเดียว...
เพราะถึงมีใครชงมา ก็น้อยครั้งนักที่เราจะร่วมผสมโรง
ไม่ชอบนินทาว่าร้ายใคร เพราะชอบพูดตรงๆกับเจ้าตัวมากกว่า
แต่ทำไมเราจึงชอบถูกนินทาหรือพาดพึงถึงอยู่เสมอๆ
กับเพื่อนสนิทเราเองคบกันมาเป็น10ๆปี รุ้ใจรู้ไส้รู้พุงกันหมด
เรายังไม่กล้าว่าในเรื่องแย่ๆที่มันทำแล้วสังคมรับไม่ได้เลย
แล้วนับประสาอะไรกับคนที่เพิ่งรู้จักกัน
เราจะวิจารณ์หรือพาดพึงถึงคุณเพื่อ....
เราถือคติอยู่เสมอว่า....
"เราเองไม่ใช่พระเจ้าไม่ได้ดีเลิส ฉะนั้นเราไม่มีสิทธิที่จะไปเปลื่ยนใคร"

ความรัก....
กับเรื่องหุ้นส่วน...
เราทำใจได้นานมากแล้วแบบไม่ได้หลอกตัวเอง
เฉยๆมองออกในหลายๆมุม
เลยไม่หลงเหลือความรุ้สึกในแบบอื่นๆ
นอกจาก"เพื่อน"และเรา"เคยเป็น"หุ้นส่วนกัน
แม้บางทีเราเห็นถึงความพยายามที่จะกลับมาเป็นแบบเดิมของเธอ
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกอะไรไปมากกว่าคำว่า"เพื่อนเก่า"
และเรา"รักษามรรยาท"ทุกครั้งที่ได้เจอหรือได้คุยกับเธอ
กับเรื่องแฟนเก่า....
เราพยายามอย่างมากที่จะทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น
แต่บางทีแก้วที่มันร้าวก็คงยากที่จะหลอมให้กลับมาสวยงามอย่างเดิมได้อีก
เพราะโตแล้วรุ้จักรับผิดชอบในการตัดสินใจของตัวเองแล้ว
อยากกลับไปเป็นแบบเดิมมากๆนะ
แต่บางสิ่งบางอย่างทำให้รู้สึกสะเทือนใจเสมอๆ
บางทีเราไม่รู้เลยว่าเธอ"รักเราหรือจริงใจ"กับเรามากแค่ไหน
ขอโทษรอบที่100 ที่ทำให้เสียใจ
ทั้งๆที่สิ่งที่เราทำลงไปนั้น ถ้าจะพูดกันตามตรง
เราก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นคนผิดหรือใครเป้นคนผิด
แต่เราไม่ชอบทำร้ายความรู้สึกของคนที่เรา"รัก"
ปัจจุบัน
ประคองความโสดมา กว่าครึ่งปี
อยู่มาได้ถึงขนาดนี้แล้ว
ฉะนั้นคนที่เราจะเลือกมาเป็นแฟน
ถ้าไม่ใช่แฟนเก่า
ก็ต้องเป็น..คนที่ดีกว่าแฟนเก่าของเราในทุกๆด้าน
จะมีเหลือมาถึงเราเหรอ?5555+
"มีแฟนก็ดี ไม่มีแฟนก็ไม่ได้เดือดร้อน"

ปล.
- ไม่ชอบแย่งขนมเพื่อน ต่อให้จะเป็นยี่ห้อที่เราชอบ
- ถ้าเป็นของเพื่อน ก็ไม่อยากกิน
- ไม่สวยแต่เลือกมากกกก
- ไม่ได้ปิ้งทอมหน้าตาดีไปสะทุกคน
- หน้าตาดีของคนทั่วไปอาจจะไม่ใช่แบบที่เราชอบก็ได้
- หวั่นไหวทุกครั้งที่เจอกอล์ฟ-ไมค์555+
- เราเจอกัน4-5ครั้งแล้ว สงสัยเป็นเพราะ"พรหมลิขิต"5555+